Incipit
℣. Dómine, lábia +︎ mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Deus ✠ in adiutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúia.
|
Początek
℣. Panie, +︎ otwórz wargi moje.
℟. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
℣. Boże, ✠ wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Alleluja.
|
Invitatorium {Antiphona ex Psalterio secundum diem}
Ant. Deum magnum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Ant. Deum magnum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Veníte, exsultémus Dómino, iubilémus Deo, salutári nostro: præoccupémus fáciem eius in confessióne, et in psalmis iubilémus ei.
Ant. Deum magnum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos, quóniam non repéllet Dóminus plebem suam: quia in manu eius sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipse cónspicit.
Ant. Veníte, adorémus.
Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et áridam fundavérunt manus eius (genuflectitur) veníte, adorémus, et procidámus ante Deum: plorémus coram Dómino, qui fecit nos, quia ipse est Dóminus, Deus noster; nos autem pópulus eius, et oves páscuæ eius.
Ant. Deum magnum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Hódie, si vocem eius audiéritis, nolíte obduráre corda vestra, sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto: ubi tentavérunt me patres vestri, probavérunt et vidérunt ópera mea.
Ant. Veníte, adorémus.
Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, et dixi; Semper hi errant corde, ipsi vero non cognovérunt vias meas: quibus iurávi in ira mea; Si introíbunt in réquiem meam.
Ant. Deum magnum Dóminum, * Veníte, adorémus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Veníte, adorémus.
Ant. Deum magnum Dóminum, * Veníte, adorémus.
|
Wezwanie {Antyfona z Psałterza według dnia}
Ant. Boga potężnego Pana * Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Ant. Boga potężnego Pana * Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Pójdźcie, radujmy się Panu, śpiewajmy Bogu, zbawicielowi naszemu: uprzedźmy oblicze jego z wyznawaniem, a psalmami śpiewajmy mu.
Ant. Boga potężnego Pana * Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Albowiem Bóg wielki Pan, i król wielki nade wszymi bogi, bo nie odrzuci Pan swego ludu, bo w ręce jego są wszystkie kraje ziemie, i gór wysokości, na które baczy.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Bo jego jest morze, a on je uczynił, a suchą utworzyły ręce jego (przyklęknąć) pójdźcie, pokłońmy się, i upadajmy przed Bogiem: płaczmy przed Panem, który nas stworzył, albowiem on jest Panem, Bogiem naszym; a my ludem pastwiska jego, i owcami ręki jego.
Ant. Boga potężnego Pana * Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Dziś, jeźli głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcież serc waszych, jako w draźnieniu wedle dnia kuszenia na puszczy: kędy mię kusili ojcowie wasi, doświadczali mię i ujrzeli uczynki moje.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Czterdzieści lat gniewałem się na ten naród, i rzekłem; Zawsze ci błądzą sercem, a ci nie poznali dróg moich, jakom przysiągł w gniewie moim; Jeźli wnidą do pokoju mego.
Ant. Boga potężnego Pana * Przyjdźcie, uwielbiajmy.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Ant. Boga potężnego Pana * Przyjdźcie, uwielbiajmy.
|
Hymnus {ex Psalterio secundum tempora}
Rerum Creátor óptime,
Rectórque noster, áspice:
Nos a quiéte nóxia
Mersos sopóre líbera.
Te, sancte Christe, póscimus,
Ignósce tu criminibus:
Ad confiténdum súrgimus,
Morásque noctis rúmpimus.
Mentes manúsque tóllimus,
Prophéta sicut nóctibus
Nobis geréndum prǽcipit,
Paulúsque gestis cénsuit.
Vides malum, quod fécimus:
Occúlta nostra pándimus:
Preces geméntes fúndimus,
Dimítte quod peccávimus.
Præsta, Pater piíssime,
Patríque compar Únice,
Cum Spíritu Paráclito
Regnans per omne sǽculum.
Amen.
|
Hymn {z Psałterza według okresu}
Najlepszy Stwórco rzeczy
I rządco nasz, spojrzyj:
Uwolnij nas pogrążonych w śnie
Od szkodliwej gnuśności.
Ciebie, Chryste święty, prosimy,
Wybacz winy wszelkie,
Gdy do wyznawania wstajemy
I pory nocy przerywamy.
Serca i ręce wznosimy,
Jako Prorok nakazał
Nam czynić wśród nocy,
A Paweł uczynkami zalecił.
Widzisz zło, któreśmy popełnili,
Ukryte nasze winy wyjawiamy,
Wzdychając prośmy wylewamy,
Wybacz, w czemeśmy zgrzeszyli.
Udziel, Ojcze najmiłościwszy,
I Jedyny, równy Ojcu,
Z Duchem Pocieszycielem
Królujący po wszystkie wieki.
Amen.
|
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ ex Psalterio secundum tempora}
Nocturn I.
Ant. Speciósus forma * præ fíliis hóminum, diffúsa est grátia in lábiis tuis.
Psalmus 44(2-10) [1]
44:2 Eructávit cor meum verbum bonum: * dico ego ópera mea Regi.
44:2 Lingua mea cálamus scribæ: * velóciter scribéntis.
44:3 Speciósus forma præ fíliis hóminum, diffúsa est grátia in lábiis tuis: * proptérea benedíxit te Deus in ætérnum.
44:4 Accíngere gládio tuo super femur tuum, * potentíssime.
44:5 Spécie tua et pulchritúdine tua: * inténde, próspere procéde, et regna.
44:5 Propter veritátem, et mansuetúdinem, et iustítiam: * et dedúcet te mirabíliter déxtera tua.
44:6 Sagíttæ tuæ acútæ, pópuli sub te cadent: * in corda inimicórum Regis.
44:7 Sedes tua, Deus, in sǽculum sǽculi: * virga directiónis virga regni tui.
44:8 Dilexísti iustítiam, et odísti iniquitátem: * proptérea unxit te Deus, Deus tuus, óleo lætítiæ præ consórtibus tuis.
44:9 Myrrha, et gutta, et cásia a vestiméntis tuis, a dómibus ebúrneis: * ex quibus delectavérunt te fíliæ regum in honóre tuo.
44:10 Ástitit regína a dextris tuis in vestítu deauráto: * circúmdata varietáte.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Speciósus forma præ fíliis hóminum, diffúsa est grátia in lábiis tuis.
|
Psalmy z lekcjami {Antyfony z Psałterza według okresu}
Nokturn I.
Ant. Piękniejszy urodą * nad syny człowiecze, rozlała się wdzięczność po wargach twoich.
Psalm 44(2-10) [1]
44:2 Wydało serce moje słowo dobre, * śpiewam pieśń moją królowi.
44:2 Język mój pióro pisarza, * prędko piszącego.
44:3 Piękniejszyś urodą nad syny człowiecze, rozlany jest wdzięk na wargach twoich, * dlatego pobłogosławił ci Bóg na wieki.
44:4 Przypasz miecz twój do biódr twoich, * najmocniejszy.
44:5 W śliczności twojej i w piękności twojej * nadciągnij, szczęśliwie postępuj i króluj.
44:5 Dla prawdy i cichości i sprawiedliwości: * a poprowadzi cię przedziwnie prawica twoja.
44:6 Strzały twoje ostre, narody pod ciebie upadną * w serca nieprzyjaciół królewskich.
44:7 Stolica Twoja, Boże, na wieki wieków, * berłem prawości berło królestwa Twego.
44:8 Umiłowałeś sprawiedliwość, a nienawidziłeś nieprawości, * przeto cię namaścił Bóg, Bóg twój, olejkiem wesela nad rówieśników twoich.
44:9 Mirra i aloes i kasja wonieją z szat twoich, z domów z kości słoniowej: * stamtąd cię radowały córki królewskie w orszaku twoim.
44:10 Stanęła królowa po prawicy twojej w ubiorze złotym, * obleczona rozmaitością.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Piękniejszy urodą nad syny człowiecze, rozlała się wdzięczność po wargach twoich.
|
Ant. Confitebúntur tibi * pópuli Deus in ætérnum.
Psalmus 44(11-18) [2]
44:11 Audi fília, et vide, et inclína aurem tuam: * et oblivíscere pópulum tuum et domum patris tui.
44:12 Et concupíscet Rex decórem tuum: * quóniam ipse est Dóminus Deus tuus, et adorábunt eum.
44:13 Et fíliæ Tyri in munéribus * vultum tuum deprecabúntur: omnes dívites plebis.
44:14 Omnis glória eius fíliæ Regis ab intus, * in fímbriis áureis circumamícta varietátibus.
44:15 Adducéntur Regi vírgines post eam: * próximæ eius afferéntur tibi.
44:16 Afferéntur in lætítia et exsultatióne: * adducéntur in templum Regis.
44:17 Pro pátribus tuis nati sunt tibi fílii: * constítues eos príncipes super omnem terram.
44:18 Mémores erunt nóminis tui: * in omni generatióne et generatiónem.
44:18 Proptérea pópuli confitebúntur tibi in ætérnum: * et in sǽculum sǽculi.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Confitebúntur tibi pópuli Deus in ætérnum.
|
Ant. Wyznawać cię będą, * Boże, narodowie na wieki.
Psalm 44(11-18) [2]
44:11 Słuchaj, córko, a patrz i nakłoń ucha twego, * a zapomnij narodu twego i domu ojca twego.
44:12 I będzie pożądał król śliczności twojej, * albowiem on jest Panem Bogiem twoim, i będą się mu kłaniać.
44:13 I córki Tyru z upominkami, * obliczu twemu kłaniać się będą wszyscy bogaci z ludu.
44:14 Wszystka chwała jej, córki królewskiej, wewnątrz, * w złocistych obramowaniach, w szatach różnobarwnych.
44:15 Przywiodą królowi panny za nią, * przyprowadzą do ciebie bliskie jej.
44:16 Przyprowadzą je z weselem i z radością, * przywiodą je do świątyni królewskiej.
44:17 Zamiast ojców twoich narodzili ci się synowie, * ustanowisz ich książętami nad wszystką ziemią.
44:18 Będą wspominać imię twoje * z pokolenia na pokolenie.
44:18 Dlatego narody będą cię sławić wiecznie * i na wieki wieków.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Wyznawać cię będą, Boże, narodowie na wieki.
|
Ant. Adiútor in tribulatiónibus * Deus noster.
Psalmus 45 [3]
45:2 Deus noster refúgium, et virtus: * adiútor in tribulatiónibus, quæ invenérunt nos nimis.
45:3 Proptérea non timébimus dum turbábitur terra: * et transferéntur montes in cor maris.
45:4 Sonuérunt, et turbátæ sunt aquæ eórum: * conturbáti sunt montes in fortitúdine eius.
45:5 Flúminis ímpetus lætíficat civitátem Dei: * sanctificávit tabernáculum suum Altíssimus.
45:6 Deus in médio eius, non commovébitur: * adiuvábit eam Deus mane dilúculo.
45:7 Conturbátæ sunt gentes, et inclináta sunt regna: * dedit vocem suam, mota est terra.
45:8 Dóminus virtútum nobíscum: * suscéptor noster Deus Iacob.
45:9 Veníte, et vidéte ópera Dómini, quæ pósuit prodígia super terram: * áuferens bella usque ad finem terræ.
45:10 Arcum cónteret, et confrínget arma: * et scuta combúret igni.
45:11 Vacáte, et vidéte quóniam ego sum Deus: * exaltábor in géntibus, et exaltábor in terra.
45:12 Dóminus virtútum nobíscum: * suscéptor noster Deus Iacob.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Adiútor in tribulatiónibus Deus noster.
|
Ant. Pomocnik w uciskach, * Bóg nasz.
Psalm 45 [3]
45:2 Bóg nasz ucieczką i mocą, * pomocnikiem w uciskach, które nawiedziły nas bardzo.
45:3 Przeto się bać nie będziemy, gdy poruszy się ziemia * i przeniosą się góry w serce morza.
45:4 Szumiały i zamąciły się wody ich, * zatrzęsły się góry przed siłą Jego.
45:5 Bystrość rzeki rozwesela miasto Boże, * poświęcił przybytek swój Najwyższy.
45:6 Bóg jest w pośrodku niego, nie będzie poruszone, * wyratuje je Bóg rano, na świtaniu.
45:7 Zaburzyły się narody i nachyliły się królestwa, * wydał głos swój, poruszyła się ziemia.
45:8 Pan zastępów z nami, * Bóg Jakuba obrońcą naszym.
45:9 Pójdźcie i oglądajcie sprawy Pańskie, jakie uczynił cuda na ziemi, * usuwając wojny aż do krańców ziemi.
45:10 Skruszy łuk i zdruzgoce oręż, * i tarcze ogniem popali.
45:11 Uspokójcie się i zobaczcie, żem Ja jest Bogiem, * będę wywyższony między narodami i będę wywyższony na ziemi.
45:12 Pan zastępów z nami, * Bóg Jakuba obrońcą naszym.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Pomocnik w uciskach, Bóg nasz.
|
Ant. Magnus Dóminus * et laudábilis nimis in civitáte Dei nostri. ‡
Psalmus 47 [4]
47:2 Magnus Dóminus, et laudábilis nimis in civitáte Dei nostri, ‡ in monte sancto eius.
47:3 Fundátur exsultatióne univérsæ terræ mons Sion, * látera Aquilónis, cívitas Regis magni.
47:4 Deus in dómibus eius cognoscétur: * cum suscípiet eam.
47:5 Quóniam ecce reges terræ congregáti sunt: * convenérunt in unum.
47:6 Ipsi vidéntes sic admiráti sunt, conturbáti sunt, commóti sunt: * tremor apprehéndit eos.
47:7 Ibi dolóres ut parturiéntis: * in spíritu veheménti cónteres naves Tharsis.
47:9 Sicut audívimus, sic vídimus in civitáte Dómini virtútum, in civitáte Dei nostri: * Deus fundávit eam in ætérnum.
47:10 Suscépimus, Deus, misericórdiam tuam, * in médio templi tui.
47:11 Secúndum nomen tuum, Deus, sic et laus tua in fines terræ: * iustítia plena est déxtera tua.
47:12 Lætétur mons Sion, et exsúltent fíliæ Iudæ: * propter iudícia tua, Dómine.
47:13 Circúmdate Sion, et complectímini eam: * narráte in túrribus eius.
47:14 Pónite corda vestra in virtúte eius: * et distribúite domos eius, ut enarrétis in progénie áltera.
47:15 Quóniam hic est Deus, Deus noster in ætérnum et in sǽculum sǽculi: * ipse reget nos in sǽcula.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Magnus Dóminus et laudábilis nimis in civitáte Dei nostri.
|
Ant. Wielki Pan, * i chwalebny bardzo w mieście Boga naszego. ‡
Psalm 47 [4]
47:2 Wielki Pan i chwalebny bardzo w mieście Boga naszego, ‡ na górze świętej Jego.
47:3 Stoi mocno ku radości wszystkiej ziemi góra Syjon, * strona północna, miasto Króla wielkiego.
47:4 Bóg w domach Jego będzie poznany, * kiedy je obroni.
47:5 Albowiem oto królowie ziemi zgromadzili się, * zeszli się wespół.
47:6 Gdy ujrzeli, wraz zdziwili się, zatrwożyli się, wzruszyli się, * drżenie ich dopadło.
47:7 Tam boleści jak rodzącej: * wiatrem gwałtownym pokruszysz okręty Tarsisu.
47:9 Jak słyszeliśmy, tak widzieliśmy w mieście Pana zastępów, w mieście Boga naszego: * Bóg je ugruntował na wieki.
47:10 Przyjęliśmy, Boże, miłosierdzie Twoje * wpośród kościoła Twego.
47:11 Jak imię Twoje, Boże, tak i chwała Twoja aż do krańców ziemi: * sprawiedliwości pełna jest prawica Twoja.
47:12 Niech się weseli góra Syjon i niech się radują córki judzkie * dla sądów Twoich, Panie.
47:13 Okrążcie Syjon i obejdźcie go, * opowiadajcie na wieżach jego.
47:14 Zwróćcie uwagę na moc jego * i policzcie domy jego, abyście opowiadali w drugim pokoleniu:
47:15 Że takim jest Bóg, Bóg nasz na wieki i na wieki wieków: * On nami rządzić będzie na wieki.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Wielki Pan, i chwalebny bardzo w mieście Boga naszego.
|
Ant. Os meum loquétur * sapiéntiam: et meditátio cordis mei prudéntiam.
Psalmus 48(2-13) [5]
48:2 Audíte hæc, omnes gentes: * áuribus percípite omnes, qui habitátis orbem:
48:3 Quique terrígenæ, et fílii hóminum: * simul in unum dives et pauper.
48:4 Os meum loquétur sapiéntiam: * et meditátio cordis mei prudéntiam.
48:5 Inclinábo in parábolam aurem meam: * apériam in psaltério propositiónem meam.
48:6 Cur timébo in die mala? * iníquitas calcánei mei circúmdabit me:
48:7 Qui confídunt in virtúte sua: * et in multitúdine divitiárum suárum gloriántur.
48:8 Frater non rédimit, rédimet homo: * non dabit Deo placatiónem suam.
48:9 Et prétium redemptiónis ánimæ suæ: * et laborábit in ætérnum, et vivet adhuc in finem.
48:11 Non vidébit intéritum, cum víderit sapiéntes moriéntes: * simul insípiens, et stultus períbunt.
48:11 Et relínquent aliénis divítias suas: * et sepúlcra eórum domus illórum in ætérnum.
48:12 Tabernácula eórum in progénie et progénie: * vocavérunt nómina sua in terris suis.
48:13 Et homo, cum in honóre esset, non intelléxit: * comparátus est iuméntis insipiéntibus, et símilis factus est illis.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Os meum loquétur sapiéntiam: et meditátio cordis mei prudéntiam.
|
Ant. Usta moje będą mówiły * mądrość: a rozmyślanie serca mego roztropność.
Psalm 48(2-13) [5]
48:2 Słuchajcie tego, wszystkie narody, * bierzcie w uszy, którzy mieszkacie na świecie:
48:3 Wszyscy synowie ziemi i synowie człowieczy, * wespół wszyscy, bogaty i ubogi.
48:4 Usta moje będą mówiły mądrość, * a rozmyślanie serca mego roztropność.
48:5 Nastawię do przypowieści ucho moje, * odkryję przy harfie zagadkę moją.
48:6 Czemu się mam bać w zły dzień, * gdy mię ogarnia nieprawość nastających na mnie?
48:7 Którzy ufają w moc swoją * i chlubią się mnóstwem bogactw swoich.
48:8 Brat nie odkupuje, odkupi człowiek, * nie da Bogu ubłagania za siebie.
48:9 I zapłaty na odkupienie duszy swojej: * i będzie się trudził na wieki i będzie żył dalej do końca.
48:11 Nie będzie oglądał zagłady, gdy ujrzy mądrych umierających: * niemądry i głupi razem zginą.
48:11 I zostawią obcym majętności swoje: * a groby ich będą im domami na wieki.
48:12 I przybytkami z pokolenia na pokolenie: * nazwali imionami swymi ziemie swoje.
48:13 A człowiek, gdy we czci był, nie rozumiał, * zrównany został z bydlętami bezrozumnymi i stał się im podobnym.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Usta moje będą mówiły mądrość: a rozmyślanie serca mego roztropność.
|
Ant. Ne timúeris * cum dívite non descéndet in sepúlcrum glória eius.
Psalmus 48(14-21) [6]
48:14 Hæc via illórum scándalum ipsis: * et póstea in ore suo complacébunt.
48:15 Sicut oves in inférno pósiti sunt: * mors depáscet eos.
48:15 Et dominabúntur eórum iusti in matutíno: * et auxílium eórum veteráscet in inférno a glória eórum.
48:16 Verúmtamen Deus rédimet ánimam meam de manu ínferi: * cum accéperit me.
48:17 Ne timúeris, cum dives factus fúerit homo: * et cum multiplicáta fúerit glória domus eius.
48:18 Quóniam cum interíerit, non sumet ómnia: * neque descéndet cum eo glória eius.
48:19 Quia ánima eius in vita ipsíus benedicétur: * confitébitur tibi cum beneféceris ei.
48:20 Introíbit usque in progénies patrum suórum: * et usque in ætérnum non vidébit lumen.
48:21 Homo, cum in honóre esset, non intelléxit: * comparátus est iuméntis insipiéntibus, et símilis factus est illis.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Ne timúeris cum dívite non descéndet in sepúlcrum glória eius.
|
Ant. Nie bój się, * gdyż sława bogatego nie zstąpi z nim do grobu.
Psalm 48(14-21) [6]
48:14 Taka jest ich droga, im na upadek, * a potem w mowach swych będą mieć upodobanie.
48:15 Jak owce w otchłani są złożeni, * śmierć pożerać ich będzie.
48:15 I będą panować sprawiedliwi nad nimi rano, * a ratunek ich zaginie w otchłani po sławie ich.
48:16 Wszakże Bóg wykupi duszę moją z mocy otchłani, * gdy mię przyjmie.
48:17 Nie bój się, gdy się wzbogaci człowiek * i gdy się rozmnoży sława domu jego.
48:18 Albowiem, gdy zginie, nie weźmie wszystkiego, * ani zstąpi z nim sława jego.
48:19 Bo dusza jego będzie za życia jego błogosławiona, * będzie cię chwalił, gdy mu dobrze uczynisz.
48:20 Wnijdzie do pokolenia ojców swoich * i aż na wieki nie ujrzy światłości.
48:21 Człowiek, gdy we czci był, nie rozumiał, * zrównany został z bydlętami nierozumnymi i stał się im podobny.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Nie bój się, gdyż sława bogatego nie zstąpi z nim do grobu.
|
Ant. Deus deórum, * Dóminus locútus est. ‡
Psalmus 49(1-15) [7]
49:1 Deus deórum, Dóminus locútus est: * ‡ et vocávit terram,
49:1 A solis ortu usque ad occásum: * ex Sion spécies decóris eius.
49:3 Deus maniféste véniet: * Deus noster et non silébit.
49:3 Ignis in conspéctu eius exardéscet: * et in circúitu eius tempéstas válida.
49:4 Advocábit cælum desúrsum: * et terram discérnere pópulum suum.
49:5 Congregáte illi sanctos eius: * qui órdinant testaméntum eius super sacrifícia.
49:6 Et annuntiábunt cæli iustítiam eius: * quóniam Deus iudex est.
49:7 Audi, pópulus meus, et loquar: Israël, et testificábor tibi: * Deus, Deus tuus ego sum.
49:8 Non in sacrifíciis tuis árguam te: * holocáusta autem tua in conspéctu meo sunt semper.
49:9 Non accípiam de domo tua vítulos: * neque de grégibus tuis hircos.
49:10 Quóniam meæ sunt omnes feræ silvárum: * iuménta in móntibus et boves.
49:11 Cognóvi ómnia volatília cæli: * et pulchritúdo agri mecum est.
49:12 Si esuríero, non dicam tibi: * meus est enim orbis terræ, et plenitúdo eius.
49:13 Numquid manducábo carnes taurórum? * aut sánguinem hircórum potábo?
49:14 Ímmola Deo sacrifícium laudis: * et redde Altíssimo vota tua.
49:15 Et ínvoca me in die tribulatiónis: * éruam te, et honorificábis me.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Deus deórum, Dóminus locútus est.
|
Ant. Bóg nad bogi, * Pan mówił.
Psalm 49(1-15) [7]
49:1 Bóg nad bogami, Pan przemówił * i wezwał ziemię:
49:1 Od wschodu słońca aż do zachodu: * z Syjonu blask piękności Jego.
49:3 Bóg jawnie przyjdzie, * Bóg nasz, a nie będzie milczał.
49:3 Ogień przed obliczem Jego rozpali się, * a w koło Niego burza wielka.
49:4 Wezwie niebo z góry * i ziemię, aby sądzić lud swój.
49:5 Zgromadźcie Mu świętych Jego, * którzy zawierają przymierze z Nim przy ofiarach.
49:6 I będą opowiadały niebiosa sprawiedliwość Jego, * gdyż Bóg jest sędzią.
49:7 Słuchaj, ludu mój, a mówić będę, Izraelu, a oświadczę ci: * Bogiem, Bogiem twoim Ja jestem.
49:8 Nie będę cię karcił za ofiary twoje, * a całopalenia twoje są przed oczyma Mymi zawsze.
49:9 Nie będę brał z domu twego cielców * ani z trzód twoich kozłów.
49:10 Albowiem moje są wszystkie zwierzęta leśne, * bydlęta po górach i woły.
49:11 Znam wszystko ptactwo niebieskie * i piękność pól ze Mną jest.
49:12 Jeśli będę łaknął, nie powiem ci, * bo mój jest okrąg ziemi i napełnienie jego.
49:13 Czyż będę jadł mięso wołów, * albo krew kozłów pić będę?
49:14 Złóż Bogu ofiarę chwały * i oddaj Najwyższemu śluby twoje.
49:15 I wzywaj Mnie w dzień utrapienia, * wybawię cię i wielbić Mnie będziesz.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Bóg nad bogi, Pan mówił.
|
Ant. Intellégite, * qui obliviscímini Deum.
Psalmus 49(16-23) [8]
49:16 Peccatóri autem dixit Deus: * Quare tu enárras iustítias meas, et assúmis testaméntum meum per os tuum?
49:17 Tu vero odísti disciplínam: * et proiecísti sermónes meos retrórsum:
49:18 Si vidébas furem, currébas cum eo: * et cum adúlteris portiónem tuam ponébas.
49:19 Os tuum abundávit malítia: * et lingua tua concinnábat dolos.
49:20 Sedens advérsus fratrem tuum loquebáris, et advérsus fílium matris tuæ ponébas scándalum: * hæc fecísti, et tácui.
49:21 Existimásti, iníque, quod ero tui símilis: * árguam te, et státuam contra fáciem tuam.
49:22 Intellégite hæc, qui obliviscímini Deum: * nequándo rápiat, et non sit qui erípiat.
49:23 Sacrifícium laudis honorificábit me: * et illic iter, quo osténdam illi salutáre Dei.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Intellégite, qui obliviscímini Deum.
|
Ant. Rozumiejcież, * którzy zapominacie Boga.
Psalm 49(16-23) [8]
49:16 Ale grzesznikowi rzekł Bóg: * Czemu ty opowiadasz sprawiedliwości moje i bierzesz przymierze moje w usta twoje?
49:17 Przecież ty masz w nienawiści karność * i rzuciłeś słowa moje poza siebie.
49:18 Jeśli widziałeś złodzieja, biegałeś z nim, * i z cudzołożnikami miałeś udział.
49:19 Usta twoje pełne były złości, * a język twój knuł zdrady.
49:20 Siedząc, mówiłeś przeciw bratu twemu, i przeciw synowi matki twojej sidła zastawiałeś: * to czyniłeś, a milczałem.
49:21 Mniemałeś w twej złości, że będę tobie podobny: * skarcę cię i stawię to przed oczy twoje.
49:22 Zrozumiejcież to, którzy zapominacie Boga: * by kiedy nie porwał, a nie będzie, kto by ocalał.
49:23 Ofiara chwały uczci mię, * i ta jest droga, na której mu ukażę zbawienie Boże.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Rozumiejcież, którzy zapominacie Boga.
|
Ant. Acceptábis sacrifícium * iustítiæ super altáre tuum, Dómine.
Psalmus 50 [9]
50:3 Miserére mei, Deus, * secúndum magnam misericórdiam tuam.
50:3 Et secúndum multitúdinem miseratiónum tuárum, * dele iniquitátem meam.
50:4 Ámplius lava me ab iniquitáte mea: * et a peccáto meo munda me.
50:5 Quóniam iniquitátem meam ego cognósco: * et peccátum meum contra me est semper.
50:6 Tibi soli peccávi, et malum coram te feci: * ut iustificéris in sermónibus tuis, et vincas cum iudicáris.
50:7 Ecce enim, in iniquitátibus concéptus sum: * et in peccátis concépit me mater mea.
50:8 Ecce enim, veritátem dilexísti: * incérta et occúlta sapiéntiæ tuæ manifestásti mihi.
50:9 Aspérges me hyssópo, et mundábor: * lavábis me, et super nivem dealbábor.
50:10 Audítui meo dabis gáudium et lætítiam: * et exsultábunt ossa humiliáta.
50:11 Avérte fáciem tuam a peccátis meis: * et omnes iniquitátes meas dele.
50:12 Cor mundum crea in me, Deus: * et spíritum rectum ínnova in viscéribus meis.
50:13 Ne proícias me a fácie tua: * et spíritum sanctum tuum ne áuferas a me.
50:14 Redde mihi lætítiam salutáris tui: * et spíritu principáli confírma me.
50:15 Docébo iníquos vias tuas: * et ímpii ad te converténtur.
50:16 Líbera me de sanguínibus, Deus, Deus salútis meæ: * et exsultábit lingua mea iustítiam tuam.
50:17 Dómine, lábia mea apéries: * et os meum annuntiábit laudem tuam.
50:18 Quóniam si voluísses sacrifícium, dedíssem útique: * holocáustis non delectáberis.
50:19 Sacrifícium Deo spíritus contribulátus: * cor contrítum, et humiliátum, Deus, non despícies.
50:20 Benígne fac, Dómine, in bona voluntáte tua Sion: * ut ædificéntur muri Ierúsalem.
50:21 Tunc acceptábis sacrifícium iustítiæ, oblatiónes, et holocáusta: * tunc impónent super altáre tuum vítulos.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Acceptábis sacrifícium iustítiæ super altáre tuum, Dómine.
|
Ant. Przyjmiesz ofiarę * sprawiedliwości na ołtarzu twoim, Panie.
Psalm 50 [9]
50:3 Zmiłuj się nade mną, Boże, * według wielkiego miłosierdzia Twego.
50:3 I według mnóstwa litości Twoich * zgładź nieprawość moją.
50:4 Jeszcze więcej obmyj mię od nieprawości mojej * i od grzechu mojego oczyść mię.
50:5 Albowiem ja znam nieprawość moją * i grzech mój jest zawsze przede mną.
50:6 Tobie samemu zgrzeszyłem i uczyniłem zło przed Tobą, * abyś się okazał sprawiedliwych w mowach Twoich i zwyciężył, gdy Cię sądzą.
50:7 Oto bowiem w nieprawościach jestem poczęty * i w grzechach poczęła mię matka moja.
50:8 Oto bowiem umiłowałeś prawdę, * niewiadome i skryte mądrości Twoje objawiłeś mi.
50:9 Pokropisz mię hizopem, a będę oczyszczony: * obmyjesz mię, a będę nad śnieg wybielony.
50:10 Dasz mi usłyszeć radość i wesele, * a rozradują się kości poniżone.
50:11 Odwróć oblicze Twoje od grzechów moich * i zgładź wszystkie nieprawości moje.
50:12 Serce czyste stwórz we mnie, Boże, * i ducha prawego odnów we wnętrznościach moich.
50:13 Nie odrzucaj mnie od oblicza Twego * i ducha świętego Twego nie bierz ode mnie.
50:14 Przywróć mi radość zbawienia Twojego * i duchem przedniejszym utwierdź mię.
50:15 Będę nauczał grzeszników dróg Twoich, * a niezbożni do Ciebie się nawrócą.
50:16 Wybaw mię z krwi, Boże, Boże zbawienia mego, * a język mój z radością będzie wysławiał sprawiedliwość Twoją.
50:17 Panie, otworzysz wargi moje, * a usta moje opowiadać będą chwałę Twoją.
50:18 Albowiem gdybyś był chciał ofiary, na pewno bym dał: * w całopaleniach nie będziesz miał upodobania.
50:19 Ofiarą dla Boga jest duch skruszony, * sercem skruszonym i uniżonym, Boże, nie wzgardzisz.
50:20 Uczyń dobrze, Panie, w dobroci Twojej Syjonowi, * aby się odbudowały mury Jeruzalem.
50:21 Wtedy przyjmiesz ofiarę sprawiedliwości, obiaty i całopalenia, * wtedy nakładą na ołtarz Twój cielców.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Przyjmiesz ofiarę sprawiedliwości na ołtarzu twoim, Panie.
|
℣. Audítui meo dabis gáudium et lætítiam.
℟. Et exsultábunt ossa humiliáta.
|
℣. Słuchowi memu dasz radość i wesele.
℟. I rozradują się kości poniżone.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. A vínculis peccatórum nostrórum absólvat nos omnípotens et miséricors Dóminus. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Z kajdan grzechów naszych niech nas uwolni wszechmogący i miłosierny Pan. Amen.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Ille nos benedícat, qui sine fine vivit et regnat. Amen.
Lectio 1
De Parábolis Salomónis
Prov 8:1-6
1 Numquid non sapiéntia clámitat, et prudéntia dat vocem suam?
2 In summis excelsísque vertícibus sémitis stans,
3 Iuxta portas civitátis, in ipsis fóribus lóquitur, dicens:
4 O viri, ad vos clámito, et vox mea ad fílios hóminum;
5 Intellégite, párvuli, astútiam, et, insipiéntes, animadvérte;
6 Audíte, quóniam de rebus magnis locutúra sum, et aperiéntur lábia mea, ut recta prǽdicent.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Dómine, Pater et Deus vitæ meæ, ne derelínquas me in cogitátu malígno: extolléntiam oculórum meórum ne déderis mihi, et desidérium malígnum avérte a me, Dómine; aufer a me concupiscéntiam,
* Et ánimo irreverénti et infruníto ne tradas me, Dómine.
℣. Ne derelínquas me, Dómine, ne accréscant ignorántiæ meæ, nec multiplicéntur delícta mea.
℟. Et ánimo irreverénti et infruníto ne tradas me, Dómine.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech nas błogosławi ten, który bez końca żyje i króluje. Amen.
Lekcja 1
Z Przysłów Salomona
Prz 8:1-6
1 Izali mądrość nie woła, a roztropność nie podawa głosu swego?
2 Na wierzchach i wysokich górach, przy drodze, w pośrodku dróg stojąc,
3 Przy bramach miejskich i w samych drzwiach mówi, rzekąc:
4 O ludzie, do was wołam, a głos mój ku synom człowieczym.
5 Zrozumiejcież, maluccy, chytrość, a głupcy obaczajcie się.
6 Słuchajcie; bo o wielkich rzeczach mówić będę: i otworzą się usta moje, aby opowiadały prawości.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. O Lord, Father and God of my life, leave me not to evil counsels; give me not a proud look, but turn away from me an haughty mind, O Lord turn away from me concupiscence,
* And give me not over unto an impudent and froward mind, O Lord!
℣. Leave me not, O Lord, lest mine ignorance increase, and my sins abound.
℟. And give me not over unto an impudent and froward mind, O Lord.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Cuius festum cólimus, ipse intercédat pro nobis ad Dóminum. Amen.
Lectio 2
Prov 8:7-11
7 Veritátem meditábitur guttur meum, et lábia mea detestabúntur ímpium;
8 Iusti sunt omnes sermónes mei, non est in eis pravum quid, neque pervérsum:
9 Recti sunt intellegéntibus, et æqui inveniéntibus sciéntiam.
10 Accípite disciplínam meam, et non pecúniam, doctrínam magis quam aurum elígite;
11 Mélior est enim sapiéntia cunctis pretiosíssimis, et omne desiderábile ei non potest comparári.
Prov 8:12-17
12 Ego sapiéntia hábito in consílio, et erudítis intérsum cogitatiónibus;
13 Timor Dómini odit malum, arrogántiam, et supérbiam, et viam pravam, et os bilíngue detéstor;
14 Meum est consílium et ǽquitas, mea est prudéntia, mea est fortitúdo;
15 Per me reges regnant, et legum conditóres iusta decérnunt;
16 Per me príncipes ímperant, et poténtes decérnunt iustítiam;
17 Ego diligéntes me díligo, et qui mane vígilant ad me, invénient me.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Quæ sunt in corde hóminum, óculi tui vident, Dómine, et in libro tuo ómnia scribéntur:
* Homo videt in fácie, Deus autem in corde.
℣. Omnia enim corda scrutátur, et univérsas méntium cogitatiónes intéllegit.
℟. Homo videt in fácie, Deus autem in corde.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Homo videt in fácie, Deus autem in corde.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Ten, którego święto obchodzimy, niech wstawia się za nami u Pana. Amen.
Lekcja 2
Prz 8:7-11
7 Prawdę rozmyślać będzie gardło moje, a wargi moje będą się brzydzić niezbożnością.
8 Sprawiedliwe są wszystkie powieści moje, niemasz w nich nic krzywego ani przewrotnego.
9 Proste są rozumnym, i prawe najdującym umiejętność.
10 Przyjmijcie ćwiczenie moje, a nie pieniądze: umiejętność raczéj niż złoto obierajcie.
11 Lepsza jest bowiem mądrość nad wszelakie najdroższe rzeczy, i wszystko, co może być pożądane, nie może jéj być przyrównane.
Prz 8:12-17
12 Ja, mądrość mieszkam w radzie, a przy myślach ćwiczonych bywam.
13 Bojaźń Pańska nienawidzi złości: pychą i hardością, i drogą złą, i usty dwujęzycznemi brzydzę się.
14 Moja jest rada i prawość, moja jest roztropność, moje jest męstwo.
15 Przez mię królowie królują, i prawodawcy stanowią sprawiedliwość.
16 Przez mię książęta panują, i mocarze skazują sprawiedliwie.
17 Ja miłuję tych, którzy mię miłują: a którzy rano czują do mnie, najdą mię.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Lord, thine eyes behold all that is in the heart of man, and in thy book are they all written.
* Man looketh on the outward appearance, but God looketh on the heart.
℣. For He searcheth all hearts, and understandeth all the imaginations of the thoughts.
℟. Man looketh on the outward appearance, but God looketh on the heart.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Man looketh on the outward appearance, but God looketh on the heart.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Ad societátem cívium supernórum perdúcat nos Rex Angelórum. Amen.
Lectio 3
Ioánnes María Vianney, in pago Dardilly Diœcésis Lugdunénsis, piis rurículis ortus, plura dedit sanctitátis indícia. Cum octénnis oves custodíret, puérulos ad imáginem Deíparæ genufléxos, Rosárium verbo et exémplo edocére solébat, et agris coléndis addíctus, de cæléstibus meditabátur. Páuperum amantíssimus, eos omnímodo adiuváre in delíciis hábuit. Ut erat tardióris ingénii, divína ope imploráta, ac theologíæ cursu operóse confécto, dignus hábitus est qui sacris initiarétur. Párochus renuntiátus, omníno squaléntis ac desértæ parœ́ciæ fáciem florentíssime renovávit. In consciéntiis iudicándis ac moderándis cotídie assíduus, atrocíssimas Sátanæ vexatiónes patiénter tolerávit. Pia Missiónum exercítia in ámplius centum parœ́ciis instítuit. Cum autem humíllime de se sentíret, sancto fidélium desidério, in suam parœ́ciam illum viséndi grátia étiam ex díssitis provínciis accurréntium, se subdúcere conabátur. Labóribus pótius quam sénio conféctus prænuntiáto suæ mortis die, in Dómino quiévit, die quarta augústi anno millésimo octingentésimo quinquagésimo nono, annos natus tres ac septuagínta. Quem tot clarum miráculis Pius décimus inter Beátos, Pius undécimus inter Sanctos cǽlites anno sacro adscrípsit, anno vero quinquagésimo sacerdótii sui ómnium parochórum cæléstem Patrónum constítuit.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
Te Deum
Te Deum laudámus: * te Dóminum confitémur.
Te ætérnum Patrem * omnis terra venerátur.
Tibi omnes Ángeli, * tibi Cæli, et univérsæ Potestátes:
Tibi Chérubim et Séraphim * incessábili voce proclámant:
Fit reverentia Sanctus, Sanctus, Sanctus * Dóminus Deus Sábaoth.
Pleni sunt cæli et terra * maiestátis glóriæ tuæ.
Te gloriósus * Apostolórum chorus,
Te Prophetárum * laudábilis númerus,
Te Mártyrum candidátus * laudat exércitus.
Te per orbem terrárum * sancta confitétur Ecclésia,
Patrem * imménsæ maiestátis;
Venerándum tuum verum * et únicum Fílium;
Sanctum quoque * Paráclitum Spíritum.
Tu Rex glóriæ, * Christe.
Tu Patris * sempitérnus es Fílius.
Fit reverentia Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem: * non horruísti Vírginis úterum.
Tu, devícto mortis acúleo, * aperuísti credéntibus regna cælórum.
Tu ad déxteram Dei sedes, * in glória Patris.
Iudex créderis * esse ventúrus.
Sequens versus dicitur flexis genibus
Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, * quos pretióso sánguine redemísti.
Ætérna fac cum Sanctis tuis * in glória numerári.
Salvum fac pópulum tuum, Dómine, * et bénedic hereditáti tuæ.
Et rege eos, * et extólle illos usque in ætérnum.
Per síngulos dies * benedícimus te.
Fit reverentia, secundum consuetudinem Et laudámus nomen tuum in sǽculum, * et in sǽculum sǽculi.
Dignáre, Dómine, die isto * sine peccáto nos custodíre.
Miserére nostri, Dómine, * miserére nostri.
Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, * quemádmodum sperávimus in te.
In te, Dómine, sperávi: * non confúndar in ætérnum.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Król Aniołów zaprowadzi swój lud do królestwa na wysokości. Amen.
Lekcja 3
John Mary Vianney was born in the Village of Dardilly in the diocese of Lyons, and gave many indications of his future sanctity. As an eight year old boy, keeping sheep, he would lead the other children to kneel before the image of the Mother of God, teaching them the rosary by word and example: and he loved to work in the fields and meditate on divine things. He was a great lover of the poor and took delight in helping them in every way. He was slow to learn, but after imploring God's help, and working hard to complete his course in theology, he was judged fit to be ordained. Receiving an appointment as pastor he made spiritual flowers bloom again in a parish that had been nothing but a dried up wasteland. Busy every day hearing confessions and giving spiritual counsel, he bore patiently the most horrible attacks of Satan. He established a practice of making missions in more than a hundred parishes. The faithful came flocking to his parish, even from distant places in a holy desire to see him; but he did not share their high opinion of him, and more than once he tried to slip away. Worn out by his labors rather than his old age, he rested in the Lord at the age of seventy-three, on the day he had foretold, August 4, 1859. Famous for many miracles, he was enrolled among the Blessed by Pius X, and among the Saints by Pius XI, who on the fiftieth anniversary of his own priesthood, appointed him the heavenly patron of all parish priests.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
Te Deum
Ciebie, Boże, chwalimy: * ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu * wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie, * Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini * nieustannym głoszą pieniem:
Ukłonić się Święty, Święty, Święty * Pan Bóg Zastępów.
Pełne są niebiosa i ziemia * majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny * chór Apostołów,
Ciebie Proroków * poczet chwalebny,
Ciebie wychwala * Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi * wysławia Kościół święty,
Ojca * niezmierzonego majestatu;
Godnego uwielbienia prawdziwego * i Jedynego Twojego Syna;
Świętego także * Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, * o Chryste,
Tyś Ojca * Synem Przedwiecznym.
Ukłonić się Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo: * nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci, * otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz, * w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia * tak wszyscy wierzymy.
Poniższy werset odmawia się klęcząc
Błagamy Cię przeto, dopomóż swym sługom, * których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich * w wiekuistej chwale.
Zachowaj lud swój, o Panie, * i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi, * i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni * błogosławimy Ciebie.
Ukłonić się, jeśli jest taki zwyczaj I wysławiamy imię Twe na wieki, * na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym * zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie, * zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami, * jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję: * nie będę zawstydzon na wieki.
|
Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandæ sint.
|
Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandæ sint.
|
Oratio {ex Proprio Sanctorum}
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Omnípotens et miséricors Deus, qui sanctum Ioánnem Maríam pastoráli stúdio et iugi oratiónis ac pœniténtiæ ardóre mirábilem effecísti: da, quǽsumus; ut, eius exémplo et intercessióne, ánimas fratrum lucrári Christo, et cum eis ætérnam glóriam cónsequi valeámus.
Per eúndem Dóminum nostrum Iesum Christum Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Modlitwy {z Sanktorału}
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
Módlmy się.
Wszechmogący i miłosierny Boże, który Św. Jana Marję godnym podziwu uczyniłeś przez gorliwość kapłańską i żarliwość nieustanny modlitwy oraz pokuty daj, prosimy Cię abyśmy mogli za jego przykładem i wstawiennictwem pozyskać Chrystusowi dusze braci naszych i wraz z niemi dostąpić chwały wiecznej.
Przez tegoż naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
|
Zakończenie
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Błogosławmy Panu.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
|